به فرزندتان کمک کنید که بازنده ای شاد باشد.

نگذارید فرزندتان با این فکر بزرگ شود که شادی با برنده شدن گره خورده است؛این طور نیست.اگر فرزندتان فکر کند که این طور است,همیشه سعی می کند تا برنده باشد-درهرچیزی وهرکاری- وخودش را با این کار اذیت می کندووقتی می بازد،از خودش متنفر و ناراحت می شود.بنابراین چگونه اکثر بچه ها این عقیده غیر عاقلانه راکسب می کنندکه برنده شدن همه چیزاست؟ازپدرومادرهایشان.

اگر وقتی فرزندتان بازی ای را می بازد،به سرعت وارد زمین بازی شوید وبر سر اودادبزنید( یاوقتی داور نظری می دهد که با او موافق نیستیدبرسراوفریاد بزنید)درواقع دارید به فرزندتان یاد می دهید که برنده شدن بیش از هر چیز دیگری اهمیت دارد- بیشتر از مهربان بودن،بیشتر از احترام گذاشتن،بیشتر از هر چیزی.اگر وقتی فرزندتان جوان است به او نیاموزیدکه بازنده ای شاد باشد،باور کنیدوقتی بزرگ می شود،یک بازنده آزرده می شود.

بعضی از پدرومادرها معتقدندکه شکست خوردن کودک در بازی خطرآفرین است،درواقع،ازلحاظ روانی به او آسیب می زند.البته که شما می خواهیدفرزندتان یاد بگیرد که برنده شود،اما این اهمیت داردکه به او نشان دهید که باختن آخر دنیا نیست.

کودکان به اسفنج می مانند:هرچیزی را که دوروبر آنها باشدبه خود جذب می کنند.تنها کاربزرگی که می توانید انجام دهید تا به فرزندانتان کمک کنید که در طول زندگی شان شاد باشند،این است که خودتان شاد باشیدوشادی تان را با آنها قسمت کنید.